Samuel Taylor Coleridge

Samuel Taylor Coleridge (ur. 21 października 1772, zm. 25 lipca 1834)  – angielski poeta, wraz z Williamem Wordsworthem uznawany za prekursora romantyzmu w literaturze brytyjskiej. Jeden z tzw. Poetów jezior.

Coleridge zadebiutował w roku 1796 (tomikiem Wiersze na różny temat), ale prawdziwą sławę zyskał dwa lata później. Wraz z poznanym w 1795 roku Williamem Wordsworthem zaplanował i wydał Ballady liryczne (drugie wydanie wraz z Przedmową Wordswortha ukazało się w 1802 roku), które nazywane są pierwszym romantycznym tomikiem poezji w literaturze angielskiej.

Późnej, już w Londynie uzależniony od opium Coleridge zainteresował się problematyką polityczną i teologiczną (stał się gorliwym wyznawcą chrześcijaństwa), czego dowodem poważne eseje: Świeckie kazania (1812), Pomoce do rozważań (1825), czy O ustroju Kościoła i państwa (1830).

Historycy literatury często podkreślają, że wszystkie najwybitniejsze utwory Coleridge’a powstały w latach 1797–1803 (ostatnim – oda Przygnębienie), a szczególnie w jednym tylko roku 1797  i na początku 1798. Jeden z historyków napisał nawet: Wszystko, co w poezji Coleridge’a jest naprawdę wielkie, można by wydrukować na kilku stronach.